راهکارهایی برای پیشگیری از انتقال بیماری‌ مقاربتی

برای پیشگیری از بیماری های مقاربتی راهکارهایی وجود دارد. امروزه بیماری‌هایی که از طریق ارتباط جنسی منتقل می شوند، در میان افرادی که از لحاظ جنسی فعالند، شیوع گسترده ای پیدا کرده است وهمواره چنین افرادی در معرض خطرات ناشی از این بیماری ها قراردارند.

توجه داشته باشید، بـرخـی از این بیماری ها با درد، زخم و ترشحات زیاد همراه هستند و برخی دیگر بدون هیچ گونه نشانه و علائمی دربدن فرد ظاهر می شوند و برای مدت زمـان طـولانی به صورت نهفته باقی می مانند. بنابراین ممکن است، چنین افرادی سـهـوا بیماری خود را بـه دیگران منتقل کنند.

از این رو وقتی صحبت از بیماری های مقاربتی یا STD پیش می آید، اولین سوالی که برای هر شخص مطرح می شود این است که، آیا این بیماری ها مسری هستند و راه های انتقال آن به دیگران چگونه است؟

راه های پیشگیری از آن ها چگونه است و در آخر این که چگونه خود را در برابر این بیماری ها ایمن کنیم؟

برای این که به تمام سوالات شما پاسخ داده شود تا انتهای این مقاله با ما همراه شوید.

مقاله مرتبط: آیا واکسن از بیماری‌های مقاربتی STD پیشگیری می‌کند؟

راه های انتقال بیماری های مقاربتی

در مجموع  7 نوع بیماری مقاربتی قابل انتقال وجود دارند که از طریق عواملی نظیر انگل ها، باکتری ها و قارچ ها ایجاد می شوند. معمولا این دسته از بیماری ‌ها از طریق تماس با اندام تناسلی، دهان، مقعد و پوست به شریک جنسی منتقل می شوند و حتی در مواردی ممکن است، بیماری های جنسی از طریق تزریق با سرنگ آلوده یا فرآورده تزریقی آلوده و یا از طریق مادر باردار به جنین منتقل می شوند.

در این بخش به  بررسی راه های انتقال بیماری های مقاربتی مسری می پردازیم.

سوزاک:

بیماری سوزاک از طریق راه های مختلفی نظیر: ارتباط دهانی، ارتباط جنسی مهبلی، مقعدی از فرد بیمار به سالم و همچنین از طریق مادر آلوده به فرزند خود در هنگام بارداری  نیز انتقال می یابد و برای درمان آن نیاز به مصرف آنتی بیوتیک ها خواهیم داشت.

سفلیس:

بیماری سفلیس هم از طریق ارتباط دهانی، ارتباط جنسی مهبلی، مقعدی و یا از طریق لمس کردن قسمت های عفونی به شریک جنسی منتقل می شود و درمان این بیماری از طریق آنتی بیوتیک امکان پذیر است.

کلامیدیا:

روش های انتقال این بیماری از طریق ارتباط دهانی، ارتباط جنسی مهبلی و مقعدی است و برای درمان آن هم باید با توجه به صلاح دید پزشک از آنتی بیوتیک ها استفاده کرد.

ویروس تبخال انسانی (HSV) نوع اول

ویروس تبخال انسانی از طریق لمس کردن، بوسیدن و یا برقراری ارتباط جنسی با نقاط حامل ویروس مثل جوش ها و خراش ها و یا ارتباط دهانی با فرد آلوده به ویروس منتقل می شود.

و اما برای  درمان این بیماری، داروهایی برای درمان موضعی مثل آسیکلوویر و یا  والاسیکلوویر وجود دارند تا رشد بیماری را متوقف یا کند کنند اما به این نکته توجه داشته باشید، این بیماری به طور کامل درمان نمی شود و یا از بین نخواهد رفت.

ویروس تبخال دستگاه تناسلی(HSV) نوع دوم

بیماری ویروس تبخال دستگاه تناسلی معمولا از طریق ارتباط جنسی دهانی، مهبلی و یا مقعدی و در برخی مواقع از طریق ارتباط دهانی منتقل می شوند. پزشک معالج برای کند کردن یا متوقف کردن رشد این بیماری، داروهای موضعی مانند آسیکلوویر، فامسیکلوویر و والاسیکلوویر تجویز می کند. البته این داروها برای درمان قطعی  تبخال آلت تناسلی کاربرد ندارند.

ویروس هپاتیت: E,D,C,B,A

اکثر ویروس های هپاتیت از طریق ارتباط جنسی منتقل می شوند. البته هپاتیت نوع A از طریق آب و غذای آلوده  نیز منتقل می شود و هپاتیت های نوع C و B نیز از تزریق خون آلوده فرد ناقل به فرد سالم منتقل می شوند.

برای درمان بیماری هپاتیت باید استراحت مطلق داشته باشیم و مایعات را به مقدار زیاد مصرف کنیم. برخی مواقع هم مصرف آنتی بیوتیک برای جلوگیری از بروز باکتری های نهفته به فرد بیمار کمک خواهد کرد.  به علاوه برای پیشگیری از بیماری هپاتیت B و A  واکسن وجود دارد. البته باید به این نکته توجه داشته باشید که این واکسن صرفا از ابتلا به بیماری هپاتیت B و A  جلوگیری کرده و روش درمانی به شمار نمی آید.

زگیل آلت تناسلی

این بیماری از طریق ارتباط جنسی و یا تماس با حوله و لباس های فرد آلوده به فرد سالم منتقل می شود.

برای درمان و برداشتن زگیل ها می توان از روش هایی نظیر انجماد، سوزاندن و جراحی لیزیک استفاده کرد، البته روش های ذکر شده، عدم رشد مجدد زگیل های تناسلی را تضمین نمی کنند.

ایدز (سندرم نقص ایمنی اکتسابی) و HIV (ویروس نقص ایمنی انسانی)

این نوع بیماری از طریق ارتباط جنسی و تزریق خون آلوده از فرد ناقل به فرد سالم منتقل می شود. هم چنین امکان دارد، مادر آلوده در زمان بارداری نیز ویروس را به جنین خود منتقل کند و یا در زمان وضع حمل و یا شیر دادن مادر به نوزاد هم امکان انتقال ویروس HIV وجود دارد.

برای بیماری ایدز و HIV درمان مشخصی وجود ندارد، اما با استفاده از مخلوطی از داروهای ضد ویروس و دیگر داروها بنا به تجویز پزشک معالج، می توان  پیشرفت بیماری را متوقف کرد. فرد مبتلا به عفونت HIV که به بیماری ایدز پیشرفت کرده است نیز می تواند از طریق دارو، تحت درمان  قرار بگیرد و عملکرد سیستم ایمنی بدن خود را به میزان قابل توجهی بازسازی کند.

راه های پیشگیری از بیماری های مقاربتی

حال که با راه های انتقال بیماری های مقاربتی آشنا شدیم، به این نتیجه رسیدیم که بهترین و موثرترین راه پیشگیری از بیماری های STD، نداشتن ارتباط جنسی با افراد مشکوک است، البته این راهکار بسیار دشوار وعملا غیرممکن است.

بنابراین در صورت برقراری ارتباط جنسی بهتر است برای حفظ سلامتی خود و شریک جنسی تان ازروش های ایمن و مطمئن استفاده کرده و با یک پارتنرثابت ارتباط داشته باشید. درواقع کاهش تعداد پارتنرها در پیشگیری ازاین بیماری ها و تامین سلامت جنسی بسیارموثرند.

در ضمن استفاده از وسایل مراقبتی مانند کاندوم می تواند، شما را در برابر بسیاری از بیماری های مقاربتی ایمن سازد، البته این وسیله در برابر بیماری هایی مانند: زگیل و تبخال تناسلی مصونیت ایجاد نخواهد کرد.

یکی دیگر از راهکارهای پیشگیری استفاده از واکسن HPV  است تا شما را در برابر این ویروس ایمن کند. بنابراین در ادامه به معرفی این واکسن خواهیم پرداخت.

واکسن HPV  چیست؟

یکی از راه های موثر جلوگیری از این بیماری ‌ها استفاده از واکسن اچ پی وی است که  شناخته شده ترین آنها با اسم تجاری گارداسیل شناخته می شود. لازم به ذکر است، منشا همه واکسن های  HPVاز پروتئین های سطحی برخی از انواع HPV  می باشد. بنابراین این واکسن ها فاقد RNA یا DNA ویروسی هستند و نمی توانند باعث بیماری یا تکثیر در بدن شوند.

برای پیشگیری از شیوع برخی از بیماری های مقاربتی در بسیاری از کشورهای پیشرفته دنیا برای دختران و پسران 9 تا  26 سال واکسن اچ پی وی تزریق می کنند و ضمن پیشگیری از ابتلا به بیماری مقاربتی که در اثر ویروس HPV به وجود می آید،  این واکسن میزان شیوع سرطان دهانه رحم را نیز کاهش می  دهد. تا 45 سالگی امکان تزریق واکسن طبق نظر پزشک وجود دارد اما دوز تزریقی این واکسن به سن فرد وصلاحدید پزشک بستگی دارد. به طور کلی با افزایش سن تعداد دوزهای تزریقی تا 3 دوزافزایش می یابد.

در صورتی که نیاز به سه دوزتزریق باشد، باید واکسن را در بازه زمانی  0، 2 و 6 ماه تزریق کنند.

از دیگر مزایای تزریق این واکسن کاهش تعدد آزمایشات پاپ اسمیرازسالی یک بار به یک یا دو بار در طول عمر فردی است، که واکسن زده است. ( به این نکته توجه داشته باشید، بانوانی که رابطه جنسی دارند، باید برای بررسی سرطان دهانه رحم، به صورت سالانه تست پاپ اسمیر بدهند.)

به طور کلی این واکسن را می توان برای بانوان و آقایان در بازه سنی  9 تا 26 سال استفاده و از موارد زیر پیشگیری کرد:

• ضایعات پیش سرطانی و سرطان دهانه رحم
• سرطان ولوارو واژن
• سرطان مقعد و ضایعات پیش سرطانی
• زگیل های تناسلی

 چه افرادی نمی توانند واکسن HPV  را تزریق کنند؟

در حالت کلی استفاده از واکسن HPV برای عموم آزاد است، اما افرادی هستند که نباید این واکسن را بزنند. بنابراین قبل از اقدام به واکسن، باید موارد زیر را در نظر بگیرید:

• باید بررسی کنید که در گذشته واکنش آلرژیک و خطرناک به واکسن HPV یا هر نوع ترکیبی از واکسن نداشته باشید.
• در صورت بیمار بودن و داشتن تب باید صبر کنید تا تب کاملا قطع شده باشد.
• در صورت باردار بودن باید از واکسن زدن خودداری کنید و حتی قبل از تزریق هر دوز از عدم بارداری خود مطمئن شوید. حتی اگر در نوبت تزریق دوز دوم یا سومتان باردار شدید، باید تا زمان وضع حمل برای تزریق دوز بعدی صبر کنید.

به این نکته توجه داشته باشید اگر جواب آزمایش HPV مثبت بود، می توانید با تزریق واکسن گارداسیل 9 خود را در برابر گونه های دیگر محافظت کنید.

سخن آخر

در این مقاله درباره روش های انتقال انواع بیماری های مقاربتی و راه های پیشگیری از آن آشنا شدیم و متوجه شدیم که می توانیم با تزریق واکسن  HPV خود را در برابر عوارض این بیماری و خطرناک ناشی از ویروس HPV محافظت کنیم.