روش هایی برای تشخیص بیماری ایدز

برای تشخیص بیماری ایدز، آزمایشات متعددی بر روی خون و بزاق فرد آلوده انجام می دهند و در واقع نمونه های خون از سوراخ کردن انگشت در محیط کار، یا نمونه گیری در محیط آزمایشگاه بدست می آیند. معمولا افراد مبتلا به ایدز در همان 3 ماه اول، سطح آنتی بادی‌ هایشان به یک مقدار مشخص می رسد. البته افرادی هم هستند که این دوره 6 ماه طول بکشد، اما این حالت به شدت نادر است. بنابراین اگر کسی تصور کند که به بیماری ایدز مبتلا شده است، باید آن را با پزشک عفونی مطرح کند، تا پزشک معالج، آزمایشات لازم را انجام دهد.

برای تشخیص بیماری ایدز در سال 2012، یک کیت آزمایشگاهی خانگی با عنوان Oraquick به جهانیان معرفی شد. این کیت خانگی، با قرار دادن آن، داخل دهان استفاده می شود. در واقع از این کیت خانگی، زمانی جواب درست دریافت می کنید که ویروس به مدت 1 الی 6 ماه، به بدن وارد شده باشد.

نسل دوم از آزمایشات استاندارد، می توانستند، آنتی بادی های ایدز را شناسایی کنند، اما متاسفانه از طریق آن ها نمی توان خود ویروس را تشخیص داد. جالب است بدانید، آنتی بادی یک نوع پروتئین است که با عوامل بیماری زا (پاتوژن ها) می جنگد.

نسل سوم از آزمایشات ایدز، این قدرت را دارند که وجود ایدز را تنها 3 ماه پس از ورود به بدن شناسایی بکنند. زیرا حداقل سه ماه طول می کشد که بدن آنتی بادی های قابل تشخیص را تولید بکند.

نسل چهارم از آزمایشات ایدز ، با بررسی آنتی بادی ها و آنتی ژن p24، این توانایی را دارند که ایدز را یک ماه پس از انتقال شناسایی بکنند. آنتی ژن ها موادی هستند که واکنش ایمنی را در بدن ایجاد می کنند.

علاوه بر موارد گفته شده، آزمایش بار ویروسی که مستقیماً حجم ویروس ها را می سنجد، برای تشخیص جدیدترین موارد ابتلا به ایدز کاربرد دارد.